Farmakunde4you

2019 is begonnen. Wat zal dit jaar brengen? Gaan er meer ziekenhuizen sluiten? Het lijkt die kant op te gaan met het Bronovo. En hoe zit het met de medicijntekorten? Gaan die nog meer oplopen? Zien we weer verontwaardigde berichten in de media verschijnen over dure geneesmiddelen die niet vergoed worden? Minister Bruins zit al weer met de volgende farmaceut om de onderhandelingstafel. Worden apothekers, zoals Paul Lebbink, die dan maar zelf gaan bereiden aangeklaagd door de farmaceutische industrie?

2019 heeft voor mij al een eerste uitdaging in petto: mijn geheugen laat me in de steek. 40+ hè? Ik zag afgelopen week mijn tweedejaarsstudenten bij een toets en alhoewel ik alle gezichten herkende, had ik toch heel veel moeite om hun namen uit mijn geheugen op te graven. Ooit was ik erg goed in het onthouden van alle namen. Toen had ik maar 30 studenten en zag ik die minstens 2-3x per week . Nu zie ik studenten voor een ondersteunende PO-les maar een paar keer per blok. Het is net als met woordjes stampen voor een taal: je moet blijven oefenen, en ik krijg nu te weinig oefening. Ook zit na 10 jaar Farmakunde mijn hoofd vol met 500+ namen van alle studenten die ik ooit heb gehad. Was mijn geheugen maar een computer en kon ik ergens schijfruimte vrij maken voor meer namen. Had ik maar een zoekmachine waar ik alleen een foto hoef in te voeren en dat er dan een naam bij wordt gezocht (mag vast niet van de AVG). Het levert namelijk soms gênante situaties op. Bijvoorbeeld als ik in de gang een student met een verkeerde naam aanspreek, of een tweedejaars met een vierdejaars verwissel, of dat ik niet meer op namen van studenten kan komen waar ik in het eerste jaar stagedocent van was.

Zo heb ik ook altijd 2 studenten per klas die ik altijd door elkaar haal. De hele tijd. Ik doe het niet expres, maar als ik eenmaal namen mix, dan komt het meestal niet meer goed: Ilse & Esmée, Minou & Marlou, Tamana & Tamana en Femke &Femke (en dan weet ik nooit welke achternaam ik moet hebben), Susan & Marsha. Enige voordeel is dat ik 50% kans heb om goed te gokken. Tegen de tijd dat ik het in jaar 4 eindelijk door heb, zijn ze al afgestudeerd.

Aan de andere kant zijn er namen die ik nooit meer vergeet. Dat kan negatief zijn. Er zijn studenten met dusdanige reputaties dat ie-der-een in ons docententeam deze studenten kent. Maar sommige mensen blijven je gewoon bij, door hoe ze zijn en wat je met ze meemaakt:

• Marzieh, mijn deeltijd SLB-studente, een enorm lieve goedlachse vrouw die helaas nooit haar studie heeft kunnen afronden omdat ze overleden is aan borstkanker. Ik noem haar elk jaar kort in mijn FC3-les over borstkanker. Sowieso ken ik die hele SLB-klas nog ;-).
• De studenten, wiens namen ik hier niet zal noemen, die zulke persoonlijke problemen met zichzelf of hun omgeving hadden dat ze niet aan studeren toe kwamen, en die boven zichzelf uitstegen en toch hun diploma hebben gehaald.
• De onderzoeksstudenten die ik als tutor heb mogen begeleiden vergeet ik ook niet. Als ik zie dat mijn blog gelezen is in Curaçao, dan weet ik dat dat Lianne is. En laatst kreeg ik een mail van een oud studente, die begon met de zin ‘Het is al wat jaren geleden, dus ik weet niet zeker of je mij nog herkent’, maar die ik me nog goed wist te herinneren vanwege haar worsteling om haar afstudeeronderzoek goed op papier te krijgen (het is haar gelukt!).

Ik weet nu meer namen dan ik ooit had gedacht, ook al kan ik ze niet altijd gelijk aan een gezicht koppelen. Inmiddels ken ik alle variaties van Mirjam, Miriam, Maryam, Meriem, Meryem; Seyma, Chaima, Chaimae etc. Ken ik 2 Femke’s, 4 Tugba’s, 6 Ali’s, 8 Sannes etc. . Ken ik namen die ik nog nooit had gehoord en waarvan ik altijd 3x de spelling moet controleren: Sharanya en Fereshta (dan vergeet ik bv. de ‘h’ weer), Aysegul (was dat nou met of zonder puntjes?), Radouane en Oualid (ik tik altijd de klinkers fout); Sumeyye (met twee of 1 y?) en Havva-Nur (met 1 of 2 v’s?) etc.

Afijn. Ik moet weer aan de bak. Nieuw jaar. Nieuwe cursus. Nieuwe klassen. Nieuwe namen. Nieuwe ronde. Nieuwe kansen :-).