Wat denken jullie: zou de tram naar de Uithof er ooit nog komen? Vorige week was er het bericht dat de tram pas eind 2019 gaat rijden. Eind 2019. Waarom denk ik dat dat dus bij de minste of geringste tegenslag eind 2020 gaat worden? Inmiddels is er ook een onderzoeksrapport verschenen over waar het mis is gegaan bij dit project. Je kan je haast beter afvragen wat er wel goed is gegaan…In de docenten-app werd het rapport al snel gedeeld en gezegd dat dit mooi voer was voor onze lessen ProjectManagement over hoe het dus vooral NIET moet.
En alhoewel ik meestal fiets naar mijn treinstation, prop ik me bij hondenweer gewoon in bus 12. Zoals ik me ruim 20 jaar geleden ook in bus 12 propte toen ik studeerde. Ik had pech: mijn gebouw stond aan de rand van de Uithof en dat betekende dat er rond 17:00- als alle colleges afgelopen waren- eerst 4 volle bussen aan mijn neus voorbij reden voordat ik na een half uur kon instappen. De bussen zijn inmiddels van enkel-harmonica naar dubbel-harmonica gegaan, ze zijn vaker gaan rijden, maar dat heeft niet geholpen: laatst reden er bij de Padualaan nog steeds een paar volgepropte bussen aan mijn neus voorbij. Eigenlijk is er dus niets veranderd :-).
Maar zo’n volle bus heeft een paar interessante voordelen. Als je iemand tegenkomt en je hebt geen zin om met die persoon te praten, dan kan je gewoon doen alsof je die persoon in de drukte niet gezien hebt! Daarnaast kan je ongegeneerd meeluisteren met de gesprekken van anderen. Dan hoor ik studenten klagen dat ze die dag wel 3 uur les hadden! ”Dat was echt lang!” Die krijgen nog een schok als ze gaan werken en dan 8 uur per dag wat moeten gaan doen. Ook worden docenten uitgebreid besproken en gek genoeg gaat het nooit over wat ze goed doen. Soms hoor je hele persoonlijke verhalen voorbij komen. Een meisje dat met passie vertelt hoe graag ze zelf een onderneming wil starten, maar dat ze alleen maar te horen krijgt dat zij daar niet slim genoeg voor is en dat het toch nooit gaat lukken. Of het kleine jongetje dat uitgebreid over zijn bezoek aan het ziekenhuis vertelt. Soms heb je ineens een leuk gesprekje met iemand die je helemaal niet kent, zoals met een studente die net als ik met een grote cellokoffer (ja, niet heel praktisch in een bus…) was ingestapt. Bus 12 geeft je zo een gratis inkijkje in een stukje van het leven van onbekende anderen. En als laatste schept het als-haringen-in-een-ton-samen-in-de-bus-zitten ook een soort lacherig saamhorigheidsgevoel als iedereen omvalt omdat de buschauffeur de bocht verkeerd inschat en de stoeprand niet zo heel subtiel meepakt. Je zit toch met z’n allen in hetzelfde schuitje/bus nietwaar?
Dus misschien dat ik eind 2019, als de tram dan ein-de-lijk rijdt en we gewoon ruimte hebben om te zitten, bus 12 stiekem wel ga missen.
Farmakunde4you 