Bijna een jaar geleden zat ik op donderdagmiddag met twee van mijn lieve KM collega’s op de eerste verdieping op het insituutsplein. We hadden net via een persconferentie gehoord dat o.a. de scholen per direct zouden sluiten en we vanuit huis verder moesten.
4 dagen later, op de maandag, zou de cursus KM1.2 voor de eerstejaars studenten starten. Dus hebben we die middag alle afspraken die we hadden afgezegd, en zijn we als een gek aan het werk gegaan om de cursus te herschrijven naar een online cursus. Hoe gaan we de lessen indelen, wat zullen we doen aan feedback, welke lessen gaan we geven, welke lessen spreken we in, etc. Gek genoeg waren we heel enthousiast. We hadden al langer het idee om KM anders vorm te gaan geven en nu moest het ineens. En moest het ook in 3 uur. Dus in die 3 uur, gewapend met een paar repen chocola en liters thee, maakten we een plan. In de week daarna maakten we alle lessen gereed en we hebben de hele cursus online gedaan.
Niemand had toen gedacht dat we een jaar later nog steeds het grootste deel van de lessen vanuit huis zouden geven. Er is in een jaar ook echt veel veranderd.
De motivatie van iedereen, zowel studenten als docenten, gaat met pieken en dalen. Soms zit die motivatie sky high, je hebt een doel, je gaat knallen en je gaat er voor. Soms zit die motivatie in een dal. Er lijkt geen duidelijk eindpunt en het wordt allemaal wat ingewikkeld.
Maar lieve studenten en collega’s, kijk even wat we in een jaar bereikt hebben. Als ik naar mezelf kijk zat ik een jaar geleden te klungelen met Teamspagina’s en het juiste aanmaken, terwijl er naast me een baby op een kleedje op de grond lag. Een jaar later spelen we met breakout rooms, zijn we super bedreven in alle online communicatiemiddelen en denderen we maar door (net als die baby die inmiddels geen baby meer is haha)
En ik denk, dat we daar met z’n allen supertrots op mogen zijn. Collega’s die niet meer voor de klas staan maar er alles aan doen om een inspirerende les vanachter hun scherm te geven. Collega’s die anderen helpen met leuke werkvormen toevoegen, ideeën aandragen en gaan voor het beste. Studenten die hun studie online gestart zijn en het maar mooi even doen. Studenten (of inmiddels alumni) die een heel abrupt einde hebben gekregen op de HU, die er niet eens meer geweest zijn en zijn afgestudeerd. Ieder met zijn eigen struggles, maar iedereen flikt het maar mooi wel even.
En ik denk, dat iedereen daar best eens even bij stil mag staan en zichzelf een schouderklopje mag geven. Want dit hadden we een jaar geleden niet bedacht. Bij Farmakunde leren we projectmatig werken en leren we risicoanalyses maken. Ik denk dat niemand ooit het risico had ingecalculeerd dat we een jaar thuis zouden werken met z’n allen en dat voorlopig nog wel even blijven doen.
Dus zit je er even een beetje doorheen, probeer te denken aan wat er wel lukt, en vooral wat er allemaal al gelukt is en wat een groei iedereen gemaakt heeft op online gebied. Want ineens kunnen we ons cv aanvullen met allemaal skills waar we nog nooit van gehoord hadden. Een leven lang leren zegt de HU toch? Nou dat passen we gelijk maar eventjes toe dan!
Farmakunde4you 