De sneeuw was amper gesmolten, of de lieveheersbeestjes kwamen uit hun winterslaap en gingen op mijn peterselie zonnebaden. Ook de eerste krokus kwam al boven. Wat er ook gebeurt, er is altijd wel iets dat in weerwil van alles groeit. Ook studenten. Ja, jullie zitten dan wel te coronakniezen op jullie eigen kamertje, maar ook jullie groeien. Komt geen pokon of mest bij kijken. Wel wat inzet en volharding. En ja het is nu lastig, moeilijk, zwaar, anders -ik had de afgelopen weken ook even een dipje-, maar ik hou van lichtpuntjes (zie blog van december) en ik had er pas weer eentje. Of eigenlijk een stuk of 10.
Met een paar eerstejaars mocht ik professionaliseringsgesprekken oefenen. Gewoon, op basis van een portfolio reflecteren op sterke punten, wat je geleerd hebt etc… Ondanks dat het een oefenmoment was en de tijd per gesprek niet zo lang, heb ik genoten van hoe deze eerstejaars zich open stellen en eerlijk dingen bespreken in hun online-groepje. En met een beetje hulp van mij reflecteren op dingen die ze het afgelopen jaar hebben geleerd en doorgemaakt.
In jaar vier merk ik hoe belangrijk een professionele houding is. Als het afstudeeronderzoek serieus in de soep loopt, zit het hem vaak in communicatie en professionele houding. Niet op komen dagen voor een afspraak. Feedback niet overnemen. Niet melden dat je vastloopt, maar de kop in het zand steken. De schuld van de problemen buiten jezelf leggen en daardoor niet goed inzien wat je zelf anders had kunnen doen. Dat hangt ook vaak samen met stress voor het onbekende (zie hiervoor ook https://www.veiligeonzekerheid.nl/; NB: We hebben het spel ‘Aankaarten’ in huis. Als iemand behoeft heeft om zijn eigen veilige onzekerheid in kaart te brengen, neem even contact op.)
Daarom is het belangrijk dat je leert reflecteren, maar ook dat je jezelf leert kennen. Wat zijn jouw sterktes en zwaktes? Wat zijn je leerdoelen? Waarom is iets (nog) niet gelukt, maar ook: waarom is iets wel gelukt? Want dat kan je later weer als een anker gebruiken als het misschien een keer tegenzit. Een paar eerstejaars waren verbaasd: mag het dan ook gaan over iets wat goed ging? En mag ik ook positieve feedback geven aan een medestudent in mijn groepje? Antwoord: zeker! In deze tijd gaat er niets boven een compliment, toch? Daar voel je je toch weer 5 cm langer door ;-).
Ja, dit gesprek was een oefenmoment en ja, nog niet alles was op orde (‘Moest ik een hand-out maken, mevrouw?’ en ‘Mijn portfolio is nog niet af’), en ja, de reflectie kon nog wat dieper en ja, niet alle leerdoelen die ze zich hadden voorgenomen waren gelukt. Maar het erover hebben en daarvan leren, dat is ook groei. En dan mag je, net als de lieveheersbeestjes, daar even van genieten in de zon.
Farmakunde4you 