Onderstaand stuk gaat niet over een specifieke student. Dit is geschreven met tenminste 20 studenten in mijn achterhoofd die ik afgelopen 12 jaar als SLB-er, als PO-docent, als coördinator tegen ben gekomen. En het gaat over al die studenten met problemen die ik de komende jaren (helaas) nog zal zien.
——————————————————————————————————————–
Beste student,
Ik had het eerst niet door, want ik zag je niet. Ik zag je soms letterlijk niet, omdat je niet in de les was. Of ik zag je niet omdat ik te druk bezig was met mijn les, of met je klasgenoten. Of misschien zag ik je niet omdat jij heel goed was geworden in het verstoppen achter het masker dat je elke dag opzette.
Uiteindelijk viel alles op z’n plek. Je afwezigheid, dat je je producten vaak maar half (of helemaal niet) af had, dat je niet mee kon komen. Want hoe kan je studeren, je concentreren, als je een berg aan problemen op je schouders meetorst? Als je privésituatie je boven het hoofd groeit en je zicht belemmert? Of als je lijf letterlijk niet wil meewerken?
En ik? Ik kan voor mijn gevoel niets betekenen. Ik ben geen psycholoog/arts/maatschappelijk werker/schuldhulpverlener/advocaat/[vul maar in]… . Ik ben maar een docent. Ik kan hooguit kijken of we ervoor kunnen zorgen dat je je studie weer op poten krijgt.
Dat kan betekenen dat ik je meeneem naar een decaan. Die kan deuren openen waar ik geen sleutel van heb. Soms denk ik dat het beter is om even te stoppen met je studie, zodat je eerst je privésituatie op orde kunt krijgen. Daar wil je niet aan. Je wilt zo snel mogelijk alles afronden. Geen grotere studieschuld. Liefst tig cursussen tegelijk zodat je geen vertraging oploopt. Aah, mijn beste student, zie je dan niet je zo van de regen in de drup raakt? Dat dat in jouw situatie juist een recept is voor een burn-out? Je bent geen Wonderwoman of Superman. De Romeinse filosoof Seneca zei het al ruim tweeduizend jaar geleden: een schip waar de lading van los zit, zal zinken.* En jij moet eerst de chaos in je leven weer netjes ordenen en vastsnoeren, voordat je de reis van je studie weer kunt oppakken. Ik kan je alleen adviseren, aan jou om te beslissen wat voor jou werkt.
…
Een tijdje later ben je terug op de opleiding. Wat een verschil! Nu zie ik de student die altijd onder de berg problemen verstopt had gezeten. En het is fantastisch om te zien! De hobbel waar je eerst niet overheen kwam, bedwing je nu zonder moeite. Het is waar: je moet door dalen gaan om op de top te komen.
Het mooie is: jij hebt het zelf gedaan. ‘So what’ dat je niet binnen vier jaar met cum laude afstudeert. Jij hebt laten zien dat je aankan wat de wereld voor je voeten gooit.
Misschien ben je toch een Wonderwoman/Superman.
——————————————————————————————————————–
NB 1: Dit gaat dus niet over 1 specifiek iemand. Voel je dus vooral niet aangesproken. Maar zit je met problemen, praat dan met een docent die je vertrouwt. Of kijk op de site https://husite.nl/hu-helpt/
NB 2: * De vertaling van Seneca, voor wie er in geïnteresseerd is , is dit: “Je gaat van hot naar haar om te proberen de last die je drukt af te schudden maar juist door die beweging wordt hij een nog grotere kwelling, zoals op een schip een stabiele lading minder zwaar is maar een ongelijkmatig gestouwde lading sneller die kant onder water drukt waarheen zij geschoven is. Alwat je doet, doe je jezelf aan en door de beweging zelf berokken je je schade; je schudt immers een zieke dooreen.” bron: https://www.romeinsimperium.nl/Var_Seneca-brievenLucilius.htm
Farmakunde4you 