Kennen jullie het tweekoppige sesamstraatmonster? Die paarse waarvan het ene hoofd de horens omhoog, en het andere de horens naar beneden heeft? Ze hebben vaak onenigheid over hoe ze iets willen doen, maar uiteindelijk lossen ze het op: “ Sa-men!” En dan lopen ze lachend weg.
Dat monster lukt het wel, maar sommige studenten zijn niet altijd even handig in samenwerken. Dan lopen de spanningen op in een groepje omdat iemand niet op tijd zijn spullen af heeft, of niet goed werk levert. En soms ontploft de boel dan. En ik snap dat wel, want het is ook ontzettend moeilijk om samen te werken…met een medestudent die alles drie dagen eerder af heeft en dat ook van jou eist. Die alles onder controle wil houden en daarom alle klussen naar zich toe trekt, zodat je je afvraagt waarom je eigenlijk nog wat zou doen. Die medestudent die blijkbaar zeeën van tijd heeft, maar geen rekening ermee houdt dat jij wel naar je bijbaan moet om de studie te kunnen betalen. Die medestudent die altijd hoge cijfers haalt, waardoor je eigenlijk je stuk niet durft in te sturen omdat je bang bent dat het niet goed genoeg is.
Alle gekheid op een stokje: samenwerkingen gaan natuurlijk meestal mis omdat iemand zijn werk niet (goed) doet, maar ik denk echt dat samenwerken met een streber net zo lastig kan zijn. Volgens mij ben ik regelmatig zo’n vervelende figuur die alles goed wil doen (zie ook Hermelien vs Harry&Ron). Zo heb ik een collega die ik tot wanhoop drijf omdat ik vaak vraag of ze dit-en-dat nu eindelijk heeft gedaan. En ik ben vervolgens gefrustreerd dat het niet opschiet. Maar weet je, die collega kan weer heel erg goed creatieve dingen bedenken en verrast mij positief in hoe zij met studenten omgaat. Daar leer ík weer van en daardoor kan ik mijn werk weer beter doen.
En bij mij gaan er ook dingen mis! Gelukkig heb ik dan fijne oplettende collega’s die mij erop wijzen dat ik (alweer) iets vergeten ben (Dank aan o.a. Mirjam en Kerstin). Wij hebben dus elkaar nodig om goed werk af te leveren. We kunnen het gewoonweg niet alleen.
Jullie straks ook niet. Sterker nog: de farmakundige is bij uitstek een schakel tussen verschillende personen en beroepen. En alhoewel je nu nog invloed hebt op de samenstelling van je samenwerkingsgroepje, heb je het straks in je werk gewoon te doen met de mensen die er zijn. Als je het even ‘omdenkt’: waarom niet blij zijn met die persoon in je groepje die niet precies zo werkt zo als jij, want nu kan je in een oefensetting kijken hoe je dat moet aanpakken en wat je van elkaar kunt opsteken. (O jee, klink ik nu erg als zo’n geitenwollensokken-goeroe? ‘Dat zijn geen zwakke plekken, dat zijn ontwikkelingsmogelijkheden etc.’?) Kijk waar jullie krachten liggen en hoe je elkaar kunt aanvullen, maar ook hoe je elkaar kunt helpen. Dat doen wij ook.
“Sa-men-wer-ken! Hahaha 😃!”

——————————————————————————————————————–
Voor degenen onder jullie die niet met minder dan een 8 genoegen nemen: Als het goed is, hebben wij het onderwijs zo ingericht, dat de groepsopdracht maar een gedeelte is van je eindcijfer en hebben we daardoor meeliftgedrag beperkt. Trek wel tijdig aan de bel als de samenwerking stroef gaat.
Voor de ‘succes met een 6’- studenten: Samenwerken is ook gewoon aanwezig zijn en jouw aandeel leveren. Is er iets waardoor je dat niet lukt, of waarover je onzeker bent, wees daar dan duidelijk over naar je medestudenten. Niets zo funest voor een samenwerking als iemand die niets doet en het groepje laat zitten met de gebakken peren.
Voor iedereen: met goede zin gaat alles makkelijker. Ook samenwerken.
Leuk om met je blogs mee te lezen Carolien! Hoewel ik niet meer in de farma wereld werk, heb ik veel aan de vaardigheden die ik heb geleerd buiten het curriculum om, bijvoorbeeld samenwerken.
LikeLike