Ineens vond ik mezelf dit jaar terug aan de andere kant van een klaslokaal. In de schoolbanken dus. Met een laptop met daarop een cursushandleiding, een theorieboek, en een notitieschrift met pen in de aanslag om alles wat de docent zei op te schrijven (althans, met het voornemen om zoveel mogelijk op te schrijven) en met mijn collega’s naast me. Jullie weten het misschien niet, maar het halve docententeam van Farmakunde volgt op dit moment een cursus. Voor 2020 moet elke docent zijn Basis Kwalificatie Examinering (BKE) hebben, en een heleboel van ons (waaronder ondergetekende) hebben hun onderwijsbevoegdheid nog in het stenen tijdperk behaald zodat we nu opnieuw moeten aantonen dat we weten hoe de toetscyclus in elkaar steekt. (Alsof we na het behalen van de bevoegdheid stil zijn blijven staan en alles zijn vergeten…echt niet!)
Ik mopper dat het ons heel veel tijd kost die we beter aan onderwijs kunnen besteden, maar stiekem vind ik het heel erg leuk om weer eens aan de andere kant van de klas te zitten. En Team Farmakunde zou Team Farmakunde niet zijn als we dit niet aangrijpen om onze toetsen te verbeteren. In dit traject moeten we nl. een gekozen toets helemaal gaan fileren/analyseren/uit elkaar trekken en daar dan verbeterpunten uit halen. (Klinkt als KM, nietwaar?)
Ik heb wel een beetje medelijden met degene die de cursus geeft: het docententeam Farmakunde is nl. niet van het braaf luisteren en schoorvoetend opdrachten middelmatig uitvoeren. We storten ons op de spelletjes-werkvormen (en willen dan ook winnen!) en discussiëren bij multiple-choice quizzen waarom antwoord D toch ook echt goed is. Van de ingeplande werktijd aan het dossier die we tijdens een cursusdag hebben gaat minstens de helft op aan verdiepende vragen. Dat krijg je als je doorgewinterde docenten in een klaslokaal bij elkaar zet. Komen er ook nog eens regelmatig mijn favoriete termen ‘betrouwbaarheid’ en ‘validiteit’ voorbij! Heb je natuurlijk met alle PO-docenten in de klas ook gelijk een leuke discussie.
Het heeft ook een ander voordeel: door weer eens aan de andere kant te zitten, merk je weer hoe belangrijk het is dat de cursushandleiding duidelijk is. Merk je ook als student wat wel en niet werkt in een online leeromgeving. Zie je ook hoe fijn het is als er voorbeelden zijn als je een dossier van 60+ pagina’s moet schrijven. Leer je van collega’s handige Word-tips voor het aanmaken van APA- bronnenlijsten. Plannen we dagen in dat we samen aan ons dossier werken en we elkaar echt feedback kunnen geven. Dat is weer het voordeel van docent zijn: dan weet je namelijk de waarde van goede feedback van een medestudent en doen we dus ook ons best om elkaar verder te helpen.
En o ja: ik leer ook weer dat je echt tijd moet inplannen voor het bestuderen van de stof en het schrijven van de stukken. En dat je dan ook echt aan de slag moet zonder afleiding. Zie ook de Ted-talk die ik aan mijn tweedejaars bij FC3 laat zien over uitstelgedrag. Bijvoorbeeld uitstelgedrag door in plaats van aan mijn dossier te werken een blog te schrijven…
Time to work. Back to school.
Farmakunde4you 