Afgelopen week heeft de OC bekend gemaakt wie er bij Farmakunde docent van het jaar is geworden: Geert van Abel! Er wordt binnen het team al nagedacht over slogans – die iets inspirerender zijn dan ‘Go Geert!- die we op de spandoeken kunnen zetten om Geert aan te moedigen als hij voor HU-docent van het jaar kan gaan. Maar de OC deed dit jaar meer: ze hebben alle positieve feedback die studenten over hun favoriete docent hadden opgeschreven doorgemaild naar de desbetreffende docenten. En zo kwam het dat ik afgelopen week met een enorme grijns op mijn gezicht zat toen ik die feedback las. Wat een geweldig begin van de dag met zo’n digitaal schouderklopje! Ik heb die dag echt fluitend mijn werk gedaan (doe ik meestal, maar deze keer nog wat extra). Tijdens het teamoverleg is alle feedback over alle docenten ook nog uitgeprint en opgehangen als positief steuntje in de rug voor het hele team.
Ineens bedacht ik me dat ik dat zelf niet zo vaak doe: schouderklopjes geven. Want laten we eerlijk wezen: ik ben vaak toch met het geven van feedback gefocust op wat er nog beter kan. Wat een student moet doen om een voldoende te halen. Ook ik ken de regels van feedback geven, maar in het heetst van de strijd, ehh…nakijkwerk, spendeer ik mijn tijd aan feedback wat er verbeterd moet worden, niet wat iemand al goed doet. Ja, ik streep in een rubric wel dingen aan in de ‘goed’ kolom, maar dat voelt niet hetzelfde als iemand persoonlijk een gemeend compliment geven. Terwijl je als je je ergens goed over voelt of als iemand tegen je zegt dat hij rotsvast vertrouwen in je heeft je vaak bergen kunt verzetten. En andersom: hoe demotiverend is het als je alleen maar hoort dat je het niet goed doet? Nu ik erover nadenk: geef ik eigenlijk mijn collega’s wel positieve feedback? Of ben ik ze de laatste tijd alleen maar aan hun hoofd aan het zeuren over het uploaden van documenten in OnStage?
Tijd voor gedragsverandering dus. Zoals alle studenten weten die de cursus Gezondheidsvoorlichting hebben gedaan, gedrag veranderen is moeilijk, maar je moet ergens beginnen. Voor de studenten: dankjewel dat jullie mijn werk zo leuk, interessant en afwisselend maken. Geen les is hetzelfde! Voor mijn collega’s: wat fijn dat we met z’n allen zo’n mooie opleiding maken. En voor de trouwe lezer een gemeend dankjewel voor volgen van mijn blog(s).
Farmakunde4you 