‘Shit happens’ zeg ik vaak tegen studenten. En dan iets zweverigs dat het erom draait hoe je met problemen omgaat. Want meestal gaat alles op rolletjes, maar soms gaan er dingen mis. Of in mijn geval: kapot. Ik heb zo’n week dat alle apparaten in mijn huis het begeven: de wasdroger, de waterkoker, de c.v. is op sterven na dood en nu heeft onze auto ook nog motorpech. Een of ander klein dingetje heeft het begeven waardoor de auto niet meer wil starten. ‘Shit happens’.
Dat hadden we een paar weken geleden ook op de HU. Denk je alles goed geregeld te hebben, maar dan loopt het toch nog in de soep omdat er net een klein dingetje niet gedaan is. Laten we zeggen: een eerstejaars toets die in een beveiligd toetslokaal wordt afgenomen, maar waarbij er vergeten is te mailen dat je stipt op tijd moet zijn en dat je je spullen in lockers moet opbergen. Standaardprocedure, staat ook in de studiegids in paragraaf huppeldepup, alle HU-studenten die al eens een digitale toets hebben gedaan weten dit… behalve natuurlijk eerstejaars voltijd studenten die voor het eerst een digitale toets doen. Die dan net op tijd genoeg zijn, maar doordat ze spullen in hun locker moeten opbergen toch te laat zijn. Of die precies op tijd zijn, maar dan van het ene toetslokaal naar het andere worden doorgestuurd, waar ze dan weer net te laat zijn om mee te doen. Niet echt de beste kennismaking met digitale toetsen op de HU, zal ik maar zeggen.
Studenten balen, maar wij ook! En jullie – beste studenten- zien het niet, maar achter de schermen wordt er dan druk geschakeld door betrokken docenten en de TEG (Toets Expert Groep) In de eerste versnelling: Wat is er mis gegaan? Oorzaak bij student, opleiding of toetsorganisatie? In de tweede versnelling: alle betrokken studenten mailen en op de hoogte stellen dat we er mee bezig zijn; de examencommissie inlichten over de situatie en een voorstel doen hoe wij vinden dat het opgelost moet worden; contact zoeken met de toetsorganisatie om erachter te komen hoe dat zit met verschillende toetslokalen. Derde versnelling: overleg met de docenten die TestVision gebruiken hoe we ervoor zorgen dat we elkaar scherp houden dat alles op de juiste manier verloopt en we zetten een verbeterde versie van de procedure op de docentensite. Vierde versnelling: na een paar dagen akkoord gehad van de examencommissie, uitwerken wat het concreet betekent voor de studenten en hoe we het OSIRIS-technisch moeten oplossen. Uiteindelijk een mail opstellen om het uit te leggen aan de studenten. OK, nu kunnen we weer over naar de orde van de dag.
Soms is er ‘shit ’van een hele andere orde, waar je niets aan kunt doen. Zoals het MC Slotervaart dat vorige week failliet ging. Een drama voor de medewerkers en voor de patiënten, maar ook voor de paar studenten die daar bezig waren met hun afstudeeronderzoek en per direct moesten stoppen. Dan kunnen we alleen maar helpen met het zoeken naar een nieuwe plek. Of studenten die door persoonlijke problemen ook met hun studie in de knoei komen. Dan kan een SLB-er doorverwijzen naar de decaan, maar persoonlijke problemen kunnen wij niet wegnemen.
Gelukkig zijn mijn problemen wat makkelijker op te lossen. Ik heb net een nieuwe waterkoker gekocht.
Farmakunde4you 