Ik ben bedolven onder een lading case reports die nagekeken moeten worden, maar er is altijd tijd voor een blog. Het onderwerp van mijn laatste blog van dit studiejaar mocht anoniem aangedragen worden door mijn studenten en collega’s. Ik heb de ingezonden onderwerpen op briefjes gezet en een van mijn studenten heeft daar aselect er eentje uitgetrokken (dankjewel Yalda!).
En op dat briefje stond:
‘Wat studenten motiveert voor een positieve studievoortgang.’
Weet je, ik ben eigenlijk ook reuze benieuwd wat mijn studenten motiveert voor een positieve studievoortgang! Ik moet namelijk veel moeite doen om studenten geïnteresseerd te krijgen (en houden!) voor mijn cursussen. Er is allang onderzoek naar gedaan – alleen heb ik niet de tijd om die literatuur allemaal te lezen- en volgens mij komt het qua motivatie voor een vak neer op extrinsieke motivatie (student doet het omdat het moet voor de toets/van de docent/voor behalen van het BSA of diploma/van ouders/omdat het collegegeld kost ==> kortom, de wortel) en intrinsieke motivatie (student doet het omdat hij/zij het zelf graag wil leren, interessant vindt, relevant vindt etc.). Lastige is wel dat het voor het volgende vak weer heel anders kan zijn. Ik heb ook gehoord dat motivatie zelfs in de les zelf fluctueert.
Ik ben al jaren geen SLB-er meer, maar als docent zie ik wel dat de studenten die stagneren in studievoortgang ruwweg in drie groepen vallen (disclaimer: onderstaande indeling is puur op eigen ervaring gebaseerd en niet wetenschappelijk onderbouwd :-)):
In de eerste groep vallen de studenten die buiten hun schuld om studievertraging oplopen door problemen in de persoonlijke sfeer. Denk aan het overlijden van een ouder, fysieke/psychische klachten, thuis mantelzorger zijn etc.. Zijn de problemen weg, of wordt er aan het thuisfront hulp geboden, dan komt het met deze studenten meestal wel goed. Zij zijn, door hun opgelopen achterstand, dan vaak erg gemotiveerd om de cursussen te behalen.
Dan heb je de groep die een of meerdere cursussen gewoonweg niet heeft behaald, maar wel een gedegen aanpak bedenkt: Wat moet ik doen? Welke lessen kan ik wel/niet volgen? Welke lessen zijn belangrijk? Hoe krijg ik feedback? Wanneer zijn de (proef)toetsen en hoe past dat in mijn rooster? Dit zijn de studenten die zich aan de opgestelde planning houden en weten waar ze aan moeten werken. Zij komen er ook wel.
De laatste groep kan je denk ik omschrijven als de ‘onbezorgde groep met oogkleppen op’. Die studenten zijn optimistisch en gaan vakken herkansen tijdens andere vakken, maar in tegenstelling tot groep 2 maken ze geen planning of houden zich niet aan de planning. Waar dat door komt? Nog niet uitontwikkelde hersenen waardoor consequenties op lange termijn nog niet overzichtelijk zijn? Zijn dit meer de ‘doeners’ dan de ‘denkers/planners’? Geen idee. Verder begrijpt een deel van deze groep volgens mij niet waarom ze een cursus opnieuw moeten doen en dat helpt niet met zowel de motivatie als inzicht in wat ze nodig hebben om het nu wel te halen.
Dit zijn vaak de studenten die bv. tweedejaars vakken moeten herkansen en die we niet zien tijdens de lessen. Deze studenten komen er dan pas laat achter dat je bv. FC3 niet ‘even herkanst’. Ik heb een SLB-er ooit horen verzuchten: “Hoe kan het dat student X, die de cursus de eerste keer met het volgen van de lessen niet heeft gehaald, denkt dat ie het de tweede keer zonder de lessen wel kan halen?!” Oogkleppen dus.
En hoe krijg je deze groep nu gemotiveerd om de studievoortgang weer op zijn pootjes te krijgen? Ik denk niet dat er 1 antwoord is. Want ik heb alle studenten nu wel mooi in hokjes gepropt, maar er ís geen one-size-fits-all. Elke student is uniek en vereist een eigen (SLB) aanpak die ervoor zorgt dat hij/zij wel gestimuleerd wordt om het te halen. En of dat nu is door extrinsieke motivatie (toets/diploma), of doordat de student zijn/haar intrinsieke motivatie vindt, omdat de student inmiddels stage-ervaring heeft, maakt niet uit. Persoonlijk denk ik dat de relatie docent-student daar een grote rol in kan spelen. Bv. een SLB-er die de student een zetje in de goede richting geeft. Een docent die de student persoonlijk aanspreekt en kan inspelen op wat die student op dat moment nodig heeft. Maar beste student: dat kunnen we alleen doen als jij naar de HU komt. Want hoe kan ik je feedback geven, als jij er niet bent? Of proberen je te motiveren voor mijn cursus? Of laten zien wat de relevantie is van een opdracht? Ik wil je graag de weg naar die wortel laten zien, maar het moet wel van twee kanten komen.
Blijft dus de hamvraag wat studenten motiveert, nee, wat studenten Farmakunde motiveert. Degene die het antwoord weet, of de wortel heeft, mag me bellen.
Voor mij is het nog even doorbuffelen met het laatste nakijkwerk voor de vakantie. Beste lezer: Dankjewel voor je aandacht dit schooljaar en tot ziens na de zomer. Ik hoop dat er – na lekker uitrusten in de vakantie- weer een heleboel gemotiveerde studenten HL7 binnenlopen die mij weer motiveren om een berg nieuwe blogs te schrijven.
———————————————————————————————————————
P.S.: Dank aan iedereen die onderwerpen heeft ingestuurd voor de laatste blog. Ik heb er heel veel leuke bij zien zitten. Hou mijn blogs volgend studiejaar in de gaten, want wie weet dat jouw onderwerp een keer voorbij komt.
Farmakunde4you 